-
1 happen
['hæpən]vizdarzać się (zdarzyć się perf), wydarzać się (wydarzyć się perf)if you happen to see Jane, … — gdybyś przypadkiem zobaczył Jane, …
as it happens, … — tak się (akurat) składa, że …
if anything happened to him … — gdyby coś mu się stało, …
Phrasal Verbs:* * *['hæpən]1) (to take place or occur; to occur by chance: What happened next?; It just so happens / As it happens, I have the key in my pocket.) zdarzyć się2) ((usually with to) to be done to (a person, thing etc): She's late - something must have happened to her.) przydarzyć się3) (to do or be by chance: I happened to find him; He happens to be my friend.) tak się składa, że; przypadkowo coś zrobić•- happen upon
- happen on -
2 occur
[ə'kəː(r)]vievent zdarzać się (zdarzyć się perf), wydarzać się (wydarzyć się perf), mieć miejsce; phenomenon występować (wystąpić perf)to occur to sb — przychodzić (przyjść perf) komuś do głowy
* * *[ə'kə:]past tense, past participle - occurred; verb1) (to take place: The accident occurred yesterday morning.) zdarzyć się, zajść2) ((with to) to come into one's mind: An idea occurred to him; It occurred to me to visit my parents.) przyjść (do głowy)3) (to be found: Oil occurs under the sea.) występować• -
3 трапитися
I trapytysja дієсл. II trapytysja дієсл.wydarzyć (się), zdarzyć się -
4 abspielen
vr, sichrozgrywać się; wydarzyć się, mieć miejsce -
5 widerfahren
* vi swydarzyć się, przytrafić się ( j-m komuś) -
6 okazi
zdarzyć się, przytrafić, wydarzyć się -
7 происходить
глаг.• abstrahować• chodzić• dochodzić• dziać• mijać• nadejść• przebiegać• przebyć• przechodzić• przejechać• przekraczać• przemijać• przepuszczać• przepuścić• przybywać• przybyć• przychodzić• przyjeżdżać• przyjść• przytrafiać• spędzać• upływać• wydarzać• wydarzyć• zdarzać* * *dziać się, być, dokonywać się, następować, odgrywać się, pochodzić, przypadać, przytrafiać się, rekrutować się, toczyć się, wydarzać się, stawać się, wywodzić się, zachodzić, zdarzać się
См. также в других словарях:
wydarzyć się — dk VIb, wydarzyć sięrzy się, wydarzyć sięrzył się rzad. wydarzać się ndk I, wydarzyć sięrza się, wydarzyć sięają się, wydarzyć sięał się «stać się, zajść, zdarzyć się, przytrafić się» Wydarzyło się to wczoraj … Słownik języka polskiego
wydarzać się — → wydarzyć się … Słownik języka polskiego
obyć się — dk, obędę się, obędziesz się, obędą się, obądź się, obył się obywać się ndk I, obyć sięam się, obyć sięasz się, obyć sięają się, obyć sięaj się, obyć sięał się 1. «dać sobie radę, poradzić sobie bez kogoś lub czegoś, nie użyć czegoś, nie… … Słownik języka polskiego
wydarzać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}rzad. cz. 3. os ndk VIIIa, wydarzać sięa się, wydarzać sięają się {{/stl 8}}– wydarzyć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wydarzać sięrzy się, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} dziać się, stawać się, rozgrywać się : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
usta — 1. Być na ustach wszystkich «być powszechnie wspominanym, być przedmiotem rozmów»: Najwyższy czas dowiedzieć się czegoś o słodkiej Penelope Cruz, bo już niedługo będzie na ustach wszystkich. Cosm 7/2000. 2. Coś przechodzi z ust do ust «coś jest… … Słownik frazeologiczny
zdarzyć — dk VIb, zdarzyćrzy, zdarzyćrzył zdarzać ndk I, zdarzyćrza, zdarzyćają, zdarzyćał, książk. «sprawić, zesłać (zwykle coś korzystnego); stać się przyczyną czegoś» Czekał, co los zdarzy. Traf, przypadek zdarzył, że był tam wówczas. zdarzyć się… … Słownik języka polskiego
nastąpić — dk VIa, nastąpićpię, nastąpićpisz, nastąpićstąp, nastąpićpił następować ndk IV, nastąpićpuję, nastąpićpujesz, nastąpićpuj, nastąpićował 1. «stąpnąć, nadepnąć na kogoś lub na coś» Nastąpić komuś na nogę. Nastąpić na suchą gałązkę. ◊ pot.… … Słownik języka polskiego
fatalność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. fatalnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} splot niepowodzeń, nieszczęśliwych wydarzeń; pech : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prześladuje kogoś fatalność. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wybić — 1. Ktoś wybił, coś wybiło kogoś z rytmu «ktoś przerwał, coś przerwało komuś jakąś czynność, powodując jego dekoncentrację»: Szkoda, szkoda, że trwała tak długo ta zmiana, przekonamy się zresztą za chwilę, za kilkadziesiąt sekund, czy nie wybiła… … Słownik frazeologiczny
wybijać — 1. Ktoś wybił, coś wybiło kogoś z rytmu «ktoś przerwał, coś przerwało komuś jakąś czynność, powodując jego dekoncentrację»: Szkoda, szkoda, że trwała tak długo ta zmiana, przekonamy się zresztą za chwilę, za kilkadziesiąt sekund, czy nie wybiła… … Słownik frazeologiczny
niewiele — ż. rzecz.; niewielu m. os.; DCMs. niewielu, B. m. os. niewielu, ż. rzecz. niewiele, N. niewieloma a. niewielu «liczebnik nieokreślony, oznaczający małą ilość, liczbę czegoś, kogoś» Niewiele osób, niewielu pracowników o tym słyszało. Sączyło się… … Słownik języka polskiego